II.
Miserat duas pmetorias cohortis Caesar, addito ut magistratus Calabriae Apulique et Campani suprema erga memoriam filii sui munera fungerentur. (addito ut magistratus Calabriae Apulique et Campani … fungerentur: participles in -to, like addito, were used alone as impersonal neuter abl. abs. since ancient Latin (Ernout): ‘it being added that the magistrates of Calabria, Apulia, Campania should perform …’; addito is here followed by complementary ut clause; magistratus Calabriae Apulique et Campani: Tacitus never allows his writing to become predictable: the genitive Calabriae is not followed by Apuliae and Campaniae, as one would expect, but by the two adjectives Apuli and Campani, both modifying magistratus. Apulia is above Calabria and Campania is in central Italy, below Latium and Rome.) igitur trlbunorum centurionumque umeris cineres portabantur; praecedebant incompta signa, versi fasces; atque ubi colonias transgrederentur, (ubi colonias transgrederentur: the use of the so-called iterative subjunctive after ubi, ut, and also cum was rare in early Latin, but spread with later writers like Livy and Tacitus: ‘as they passed through one town after another,…’) atrata plebes, trabeati equites (atrata plebes, trabeati equites: ‘the common people wearing black, the knights their purple-striped uniform’) pro opibus loci vestem odores aliaque funerum sollemnia cremabant. (pro opibus loci vestem odores aliaque funerum sollemnia cremabant: ‘they burnt raiment, perfumes, and other funereal offerings, in proportion to their means’; in Germania, ch. 27, Tacitus points out that the Germans did not add such items to the pyre.) etiam quorum diversa oppida, tamen obvii (etiam quorum [erant] diversa oppida, tamen obvii: ‘even [the people] whose towns were far away, still came to meet the procession’.) et victimas atque aras dis Manibus statuentes (victimas atque aras dis Manibus statuentes: ‘contributing victims for immolation and setting up altars to the guardian spirits of the dead’; statuo in this context may be regarded as zeugma, as it goes well with aras but poorly with victimas. English would use two different verbs.) lacrimis et conclamationibus dolorem testabantur. Drusus Tarracinam progressus est cum Claudio fratre liberisque Germanici, (Drusus Tarracinam progressus est cum Claudio fratre liberisque Germanici: Drusus is Tiberius’ natural son; Claudius, the future emperor, is Germanicus’ brother and Tiberius’ nephew; the four children of Germanicus who were left behind in Rome, are Nero, Drusus, Agrippina, and Drusilla. The remaining two, Caligula and Julia, are at this time with their mother Agrippina. Terracina is sixty miles south of Rome on the Appian way, which the cortege followed from Brindisi to Rome, passing through Taranto (in Calabria like Brindisi), Venosa (in Apulia), Benevento and Capua (in Campania), and Terracina (in Latium).) qui in urbe fuerant. consules M. Valerius et M. Aurelius (consules M. Valerius et M. Aurelius (iam enim magistratum occeperant): the first was the son of Valerius Messala mentioned in Book 1, ch. 8, the other is presumed to be his uncle, Cotta Messalinus, mentioned in Book 2, ch. 32. The narrative is now entering the year 20 A.D. occeperant is from occipio, ‘to begin’, ‘to enter’.) (iam enim magistratum occeperant); et senatus ac magna pars populi viam complevere, disiecti et ut cuique libitum flentes; (disiecti et ut cuique libitum flentes: ‘dispersed and giving way to tears as they pleased’; ut cuique libitum: lit. ‘as much as it was pleasing to anyone’, ‘as much as one desired’; libitum [est] is both intransitive and impersonal.) aberat quippe adulatio, (aberat quippe adulatio: ‘hypocrisy was indeed absent’: there was no need to kowtow to the emperor as Tiberius was anything but pleased with the demonstrations of love for Germanicus.) gnaris omnibus laetam Tlberio Germanici mortem male dissimulari. (gnaris omnibus laetam Tlberio Germanici mortem male dissimulari: abl. abs. followed by infinitive clause: ‘all being aware that Germanicus’ welcome death was badly dissembled by Tiberius’; Tiberio is dat. of agent (with the passive dissimulari), used now and then by Tacitus in place of a or ab + abl.)