XLV.
At Vitellianus exercitus ad quintum a Bedriaco lapidem consedit, non ausis ducibus eadem die obpugnationem castrorum; (non ausis ducibus …obpugnationem castrorum: the semi-deponent ausis has the force of present participle, ‘the generals not daring the storming of the camp’. Cf. B. 336, 5.) simul voluntaria deditio sperabatur: sed expeditis (expeditis: i. e. without packs and tools and materials for setting up a camp) et tantum ad proelium egressis munimentum fuere arma et victoria. postera die haud ambigua Othoniani exercitus voluntate et qui ferociores fuerant ad paenitentiam inclinantibus missa legatio; nec apud duces Vitellianos dubitatum quo minus pacem concederent. (nec apud duces Vitellianos dubitatum quo minus pacem concederent: dubitatum [est] is impersonal use of passive, lit. ‘it was not hesitated among the Vitellian generals to …’. For use of quo minus cf. note for Celso et Paulino abnuentibus militem …obicere hosti, non omissuro quo minus …adgrederetur in ch. 40.) legati paulisper retenti: ea res haesitationem attulit ignaris adhuc an impetrassent. (ignaris adhuc an impetrassent: subjunctive in indirect question introduced by an: ‘not knowing as yet whether they had succeeded in their request.’) mox remissa legatione patuit vallum. (vallum: i.e. the rampart of the Othonian camp) tum victi victoresque in lacrimas effusi, sortem civilium armorum misera laetitia detestantes; isdem tentoriis alii fratrum, alii propinquorum vulnera fovebant: spes et praemia in ambiguo, certa funera et luctus, nec quisquam adeo mali expers ut non aliquam mortem maereret. requisitum Orfidii legati (Orfidii legati: cf. ch. 43.) corpus honore solito crematur; paucos necessarii ipsorum sepelivere, ceterum vulgus super humum relictum.