X.
Tum invectus est Musonius Rufus in P. Celerem, (Musonius Rufus .. P. Celerem: M. Rufus was the man who had made a fool of himself in Book 3, ch. 81. P. Celer was a Stoic philosopher from Berytus in Syria and a client of Soranus.) a quo Baream Soranum falso testimonio circumventum arguebat. ea cognitione (ea cognitione: the Senate’s investigation into the matter, ‘judicial inquiry’) renovari odia accusationum videbantur. sed vilis et nocens reus protegi non poterat: quippe (quippe: here conj. of causal sense) Sorani sancta memoria; Celer professus sapientiam, dein testis in Baream, (Celer professus [est] sapientiam, dein testis in Baream: ‘Celer taught Barea philosophy then turned witness against him.’ Tacitus shuns the Greek philosophia and uses instead an inferior Latin equivalent, sapientia.) proditor corruptorque amicitiae cuius se magistrum ferebat. proximus dies causae destinatur; (proximus dies causae destinatur: ‘the next day [the Senate met] was assigned to the trial.’ Celer was eventually tried and condemned. destinatur is historical present.) nec tam Musonius aut Publius quam Priscus et Marcellus ceterique, motis ad ultionem animis, expectabantur.